serveti fünun edebiyatı ne demek?

Servet-i Fünun Edebiyatı

Servet-i Fünun Edebiyatı, Türk edebiyatında 1896-1901 yılları arasında etkili olmuş bir edebi akımdır. Bu dönem, Servet-i Fünun dergisi etrafında toplanan sanatçıların oluşturduğu bir toplulukla başlar. Topluluğun önde gelen isimleri arasında Tevfik Fikret, Halit Ziya Uşaklıgil, Mehmet Rauf ve Cenap Şahabettin yer alır.

Temel Özellikleri:

• Batılılaşma Etkisi: Servet-i Fünun edebiyatı, Batı edebiyatının, özellikle Fransız edebiyatının etkisinde kalmıştır. Sembolizm, Parnasizm ve Realizm akımları bu dönemde etkili olmuştur.
• Sanat İçin Sanat Anlayışı: Sanatın toplum için değil, sanat için yapılması gerektiği düşüncesi benimsenmiştir. Toplumsal sorunlardan uzak, bireysel duygular, aşk, ölüm, doğa gibi temalar işlenmiştir.
• Dil ve Üslup: Ağır ve süslü bir dil kullanılmıştır. Arapça ve Farsça kelimelerle yüklü, uzun ve karmaşık cümleler tercih edilmiştir. Bu durum, edebiyatın halktan uzaklaşmasına neden olmuştur.
• Edebi Türler: Roman, hikaye, şiir, tiyatro gibi türlerde eserler verilmiştir. Romanda psikolojik tahliller ön plana çıkmıştır. Şiirde ise serbest müstezat nazım şekli kullanılmıştır.
• Karamsarlık ve Bireysellik: Dönemin siyasi ve sosyal koşulları nedeniyle karamsar bir hava hakimdir. Sanatçılar, iç dünyalarına yönelerek bireysel sorunları ve duyguları işlemişlerdir.
• Merkezkaç Eğilim: Tanzimat döneminde edebiyatın merkezi olan İstanbul, Servet-i Fünun döneminde önemini korumuştur. Sanatçılar, İstanbul'u ve özellikle Boğaziçi'ni eserlerinde sıkça işlemişlerdir.

Önemli Eserler:

• Mai ve Siyah - Halit Ziya Uşaklıgil
• Aşk-ı Memnu - Halit Ziya Uşaklıgil
• Eylül - Mehmet Rauf
• Rübab-ı Şikeste - Tevfik Fikret

Servet-i Fünun dönemi, Türk edebiyatında bir dönüm noktası olmuş ve sonraki dönemleri etkilemiştir. Ancak, dilinin ağırlığı ve halktan uzaklığı nedeniyle eleştirilmiştir.